متن وصیت شت وفات پیامبراکرم (ص)

بِسْمِ اللهِ الرحمن الرَّحيِم
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدألأٍئݦة وَألْمَهْدیٖینْ وَسَلِم تَسْلٖیٖما

با سلام در قسمت های قبل به روایاتی از شیعه و سنی رسیدیم که از آن متوجه شدیم نوشتاری که رسول الله (ص) اراده کردند بنویسند نوشتاری بود که از گمراهی جلوگیری می کرد و پس از حرف آن جسارت کننده، (آنطوری که در روایات آمده) رسول الله (ص) خشمگین شدند و آنان را از پیش خودشان بیرون راند.
رسول الله (ص) پس از این واقعه در شب آخر عمر شان وصیت را املاء و ثبت نمودند. در کتاب غیبت طوسی، تنها متنی که از نوشتار بازدارنده از گمراهی روایت شده است، وجود دارد؛ همان نوشتاری که در صحیح ترین کتاب های اهل سنت، مثل بخاری و مسلم، وجود دارد. آل محمد (ص) وصیت را از محمد رسول الله (ص) ، نقل فرمودند:

عنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ الْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ ذِي الثَّفِنَاتِ‏ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ عَنْ أَبِيهِ الْحُسَيْنِ الزَّكِيِّ الشَّهِيدِ عَنْ أَبِيهِ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع قَالَ:

 قالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِي اللَّيْلَةِ الَّتِي كَانَتْ فِيهَا وَفَاتُهُ لِعَلِيٍّ ع

يا أَبَا الْحَسَنِ أَحْضِرْ صَحِيفَةً وَ دَوَاةً

فَأَمْلَأَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَصِيَّتَهُ حَتَّى انْتَهَى إِلَى هَذَا الْمَوْضِعِ

 فقَالَ

يا عَلِيُّ إِنَّهُ‏ سَيَكُونُ‏ بَعْدِي اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً وَ مِنْ بَعْدِهِمْ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً

فأَنْتَ يَا عَلِيُّ أَوَّلُ الِاثْنَيْ عَشَرَ إِمَاماً سَمَّاكَ اللَّهُ تَعَالَى فِي سَمَائِهِ‏ عَلِيّاً الْمُرْتَضَى وَ أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الصِّدِّيقَ الْأَكْبَرَ وَ الْفَارُوقَ الْأَعْظَمَ وَ الْمَأْمُونَ وَ الْمَهْدِيَّ فَلَا تَصِحُّ هَذِهِ الْأَسْمَاءُ لِأَحَدٍ غَيْرِكَ

یا عَلِيُّ أَنْتَ وَصِيِّي عَلَى أَهْلِ بَيْتِي حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ وَ عَلَى نِسَائِي

 فَمَنْ ثَبَّتَّهَا لَقِيَتْنِي غَداً وَ مَنْ طَلَّقْتَهَا فَأَنَا بَرِي‏ءٌ مِنْهَا لَمْ تَرَنِي وَ لَمْ أَرَهَا فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ

و أَنْتَ خَلِيفَتِي عَلَى أُمَّتِي مِنْ بَعْدِي

فإِذَا حَضَرَتْكَ الْوَفَاةُ فَسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِيَ الْحَسَنِ الْبَرِّ الْوَصُولِ‏

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِيَ الْحُسَيْنِ الشَّهِيدِ الزَّكِيِّ الْمَقْتُولِ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ سَيِّدِ الْعَابِدِينَ ذِي الثَّفِنَاتِ عَلِيٍّ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الْبَاقِرِ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ جَعْفَرٍ الصَّادِقِ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُوسَى الْكَاظِمِ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ عَلِيٍّ الرِّضَا

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الثِّقَةِ التَّقِيِّ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ عَلِيٍّ النَّاصِحِ

فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ الْحَسَنِ الْفَاضِلِ

 فإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ مُحَمَّدٍ الْمُسْتَحْفَظِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ ع

فذَلِكَ اثْنَا عَشَرَ إِمَاماً ثُمَّ يَكُونُ مِنْ بَعْدِهِ اثْنَا عَشَرَ مَهْدِيّاً

 (فَإِذَا حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ) فَلْيُسَلِّمْهَا إِلَى ابْنِهِ أَوَّلِ الْمُقَرَّبِينَ لَهُ ثَلَاثَةُ أَسَامِيَ اسْمٌ كَاسْمِي وَ اسْمِ أَبِي وَ هُوَ عَبْدُ اللَّهِ وَ أَحْمَدُ وَ الِاسْمُ الثَّالِثُ الْمَهْدِيُّ هُوَ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِين‏

ابو عبدالله جعفر بن محمد از پدرش باقر از پدرش سید عابدین از پدرش حسین زکی شهید از پدرش امیرالمؤمنین (ع) نقل می‌کنند که حضرت فرمودند: رسول‌الله (ص) در شب وفات خویش به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: ای ابوالحسن صحیفه و دواتی برای من بیاور و پیامبر (ص) وصیت خویش را املا کردند تا به این مقطع از کلام رسیدند که فرمودند: «ای علی بعد از من دوازده امام می‌باشند و بعد از آنان دوازده مهدی، و تو ای علی اولین دوازده امام می‌باشی، خداوند تو را در آسمان به این نام‌ها نامیده است: علی مرتضی، امیرالمؤمنین، صدیق اکبر، فاروق اعظم، مأمون و مهدی و هیچ کس غیر از تو صلاحیت این اسامی را ندارد. ای علی تو وصی من بر اهل بیتم، مرده و زنده‌ی آنها هستی و بر زنانم، هر کدام از آنها را که تو به همسری من باقی گذاری، فردای قيامت مرا می‌بیند و هر کدام را که طلاقش دادی من از او مبرا هستم و هیچ وقت مرا نمی‌بیند، و من نیز او را درعرصه‌ی قیامت نخواهم دید و تو بعد از من خلیفه و جانشین من برامتم هستی و

اگر زمان وفاتت رسید، آن را به فرزندم حسن بر وصول تسلیم کن،

و اگر وفاتش رسید، آن را به فرزندم حسین شهید مقتول تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، به فرزندش سيد عابدین ذی الثفنات علی تسلیم کند،

واگر وفاتش رسید، آن را به فرزندش محمد باقر تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، به فرزندش جعفر صادق تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، به فرزندش موسی کاظم تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، آن را به فرزندش علی رضا تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، آن را به فرزندش محمد ثقه تقی تسلیم کند،

و اگر وفاتش رسید، آن را به فرزندش علی ناصح تسلیم کند،

و اگر زمان وفات او رسید، آن را به فرزندش حسن فاضل تسلیم کند،

و اگر زمان وفاتش رسید، آن را به فرزندش محمد ذخیره شده از آل محمد (ع) تسلیم کند، و آن دوازده امام می‌باشند. سپس بعد از ایشان دوازده مهدی است که

اگر زمان وفاتش رسید، آن را به فرزندش اول مقربین تسلیم کند، که سه نام دارد،

نامی همنام من و نام پدرم و او عبدالله و احــــــــمد و نام سومش مهدی می‌باشد و او اولینِ مؤمنان است.

و این متن وصیت رسول الله (ص) می باشد، که در آن به فرزند امام زمان که سه نام احمد، عبدالله و مهدی دارد اشاره شده است.
در پست بعدی با ادامه ی کتاب وصیت مقدس با ما همراه باشید.

لینک دانلود کتاب وصیت مقدس نوشتار بازدارنده از گمراهی



وب سایت فارسی رسمی انصار امام مهدی (ع)
سایت رسمی موسسه ی وارثین ملکوت

سایت رسمی انصار امام مهدی (ع)